Λαστ άουερς μπιφόρ 2010

Τελευταίες ώρες πριν την αναχώρηση του ταλαιπωρημένου και κουρασμένου 2009. Με βαριά κουρασμένη καρδιά το αποχαιρετάμε μάλλον πολλοί από μας. Ο περισσότεροι μάλιστα προδιατεθειμένοι για ένα ήδη κουρασμένο 2010...

Το τελευταίο απόγευμα αυτής της χρονιάς, μια βόλτα στη θάλασσα, τα τσιπουράκια και η σωστή παρέα μου δίνουν απαντήσεις...

Μου υπενθυμίζει να ζούμε πλάι στους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν χωρίς πολλά φτιασιδώματα και προϋποθέσεις, να δράττουμε κάθε μικρή ευκαιρία απόδρασης και παρόρμησης, να ρουφάμε κάθε στιγμή, να αφηνόμαστε σ' αυτήν γιατί δεν ξέρουμε ποτέ τι θα μας αποκαλύψει, να προσπαθούμε όσο πιο δύσκολο κι αν γίνεται να έχουμε πάντα θετική άποψη και μετάφραση των πραγμάτων, να μη βαρυγκομάμε με τα όσα δύσκολα μας τυχαίνουν, να μη μεγαλοποιούμε τα μικρά εμπόδια που συναντάμε -γιατί είναι βέβαιο πως υπάρχουν μεγαλύτερα-, να μην είμαστε αχάριστοι με όσα μας χαρίζονται, να μη θεωρούμε τους ανθρώπους που μας αγαπούν δεδομένους, να προχώράμε βαθύτερα τις σχέσεις μας, να βοηθάμε και να δεχόμαστε βοήθεια αβίαστα, να μοιραζόμαστε, να μην κλεινόμαστε στον εαυτό μας -γιατί η φύση μας είναι τέτοια που, στον πόλεμο με τον εαυτό μας, πάντα χαμένοι θα βγαίνουμε χωρίς τους γύρω μας-, να προσπαθούμε να τα βρούμε με τα μέσα μας για να μπορέσουμε να παλέψουμε με τα έξω μας, να μην παραιτούμαστε, να μην αφηνόμαστε στα καθορισμένα κουτάκια που μας έχουν λανσάρει, να αγωνιζόμαστε, να είμαστε αυτοί που θέλουμε εμείς να είμαστε, να ζούμε όσο μπορούμε σύμφωνα με αυτά που έχουμε φανταστεί...

Το παιδάκι της φωτογραφίας εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά στο φακό μου, κάνοντάς με να ζήσω την τελευταία (θαρρώ) ποιητική στιγμή του 2009. Πετάω μαζί του βότσαλα στη θάλασσα. Πετάω αυτά που θέλω να πάρει μαζί του φεύγοντας το 2009 και κρατάω την αισιοδοξία μου για την καινούρια χρονιά με ένα χαμόγελο αληθινό...

και τα μοιράζομαι όλα αυτά με την αθέατη παρέα που με βοήθησε να έρθω λίγο πιο κοντά σ' εμένα τη χρονιά που πέρασε...

Ευτυχισμένες στιγμές το 2010 με ψυχική και σωματική υγεία!

Να χαμογελάμε ρε παιδιά και να μη θάβουμε την παιδική ψυχή μας!!!

:)

do the thing that you always wanted to...

don' t think, just do!

// photos k

Μ' ένα σμπάρο 2 τριγώνια!

Από πού θα πάρετε τα δώρα σας φέτος; Μην προβληματίζεστε! Έκανα έρευνα και παραθέτω πληροφορίες για εξαιρετικό bazaar!

H Ατραπός, μονάδα εφήβων και νέων του ΟΚΑΝΑ, διοργανώνει bazaar με χριστουγεννιάτικες -και όχι μόνο- κατασκευές από νέους που βρίσκονται στην απεξάρτηση. Είδα ιδίοις όμασι πέρυσι κατασκευές και έπαθα πλάκα! Αξίζουν πραγματικά! Κάντε μια βόλτα το Σαββατοκύριακο... έτσι για να μπείτε στο πνεύμα των Χριστουγέννων! ;)

Παρασκευή 18/12/09 - Κυριακή 20/12/09

11.00 - 19.00

Βαρβάκη 9

Γκύζι

+ τιμές για όλα τα βαλάντια!

ΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ Β/ΒΑΘΜΙΑΣ Α' ΑΘΗΝΑΣ ΜΕΡΟΣ Β'

Μιά ελάχιστη προσπάθεια συμπαράστασης και υπεράσπισης των δικαιωμάτων των παιδιών

απο το ιστολόγιο της Νέλλης

ΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ Β/ΒΑΘΜΙΑΣ Α' ΑΘΗΝΑΣ
ΜΕΡΟΣ Β'
Προς την Υπουργό Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Κυρία Άννα Διαμαντοπούλου
Προς τον Περιφερειακό Διευθυντή Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής
Κύριο Παρασκευά Γιαλούρη
Προς την Διευθύντρια του Α' ΠΥΣΔΕ Αττικής
Κυρία Πολυξένη Ζαβού-Ράδου
Προς όλα τα μέλη του ΠΥΣΔΕ
Προς όλους τους Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες των Καθηγητών
Προς όλους τους Εκπαιδευτικούς
Προς όλους τους Γονείς
Προς όλους τους Μαθητές
Προς κάθε ενδιαφερόμενο
Έχω την χαρά και την τιμή να είμαι Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας.
Παίρνω το θάρρος να σας γράψω ζητώντας τη βοήθειά σας για ένα θέμα, που μας καίει όλους πολύ, τις κρίσεις των διευθυντών.
Στο καταταλαιπωρημένο σχολείο μας που υπέφερε από δεινά τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία είχαμε την τύχη, μετά τις κρίσεις του 2007, να έρθει μια Διευθύντρια, η κυρία Μαρία Χατζηιωάννου, που κατάφερε το ακατόρθωτο: Από αχούρι, με μορφή εγκαταλελειμμένου, ξεχαρβαλωμένου αναμορφωτηρίου να το μετατρέψει σε σχολείο- αγκαλιά για όλα τα παιδιά.
Το σχολείο μας δεν είχε τίποτα σωστό. Ηταν όλα ξεχαρβαλωμένα, δεν παρείχε ούτε τα στοιχειώδη και επιπλέον λειτουργούσε και υπό ένα καθεστώς τρομοκρατίας και χαφιεδισμού. Τα παιδιά έκαναν συνεχώς καταλήψεις διεκδικώντας τα αυτονόητα. Μέχρι και το βάψιμο των αιθουσών το κάναμε οι γονείς κάποιες Κυριακές.
Και ήρθε αυτή η γυναίκα και έβαλε τάξη σε όλα, μα κυρίως έβαλε αγάπη.
Και το σχολείο μας έγινε αυτό, που έπρεπε να είναι τα σχολεία όλου του κόσμου.
Μια κυψέλη δημιουργίας και αγάπης.
Τέρμα τα προβλήματα, τέρμα η παραβατικότητα, τέρμα οι καταλήψεις.
Τα παιδιά ξεκίνησαν δράσεις και προγράμματα, που θα ζήλευε και το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο.
Τα παιδιά αγάπησαν αυτήν, αγάπησαν τα μαθήματα, αγάπησαν το σχολείο τους σαν το σπίτι τους.
Το φροντίζουν. Το προσέχουν.
Και τώρα έρχεται το Α' ΠΥΣΔΕ, μ΄αυτήν την παράνομη, όπως διαβάζω, διαδικασία και τα ακυρώνει όλα.
Θέλει να μας πάρει την Διευθύντρια, παρόλο που η ίδια δήλωσε ότι δεν θέλει να μετακινηθεί, άλλωστε σε λίγο μπορεί να συνταξιοδοτηθεί, αν θέλει.
Και ερωτώ, μήπως τηρώντας τους τύπους χάνουμε την ουσία;
Ποιός ο ρόλος του εκπαιδευτικού;
Ποιός ο ρόλος του σχολείου;
Ποιός ο ρόλος όλων αυτών, που διορίζονται ή εκλέγονται για να καλύψουν θέσεις καίριες, όπως αυτές των ΠΥΣΔΕ;
Πώς τιμάται ένας επιτυχημένος Διευθυντής; Με το να τον αλλάζετε πόστο παρά τη θέλησή του;
Προσπάθησα να επικοινωνήσω με την Διευθύντρια του ΠΥΣΔΕ και τηλεφωνικά, να της εκφράσω την αγωνία μας και την επιθυμία μας, όμως αν και κατανοώ την έντασή της και τις πιέσεις που δέχεται πανταχόθεν, δεν μπορώ να κατανοήσω την αντίληψή της, πως "οι γονείς δεν έχουν κανένα λόγο για τα παιδιά τους και ουδείς αναντικατάστατος"!!!!
Πώς μπορεί κάποιος που ασχολείται με την εκπαίδευση, να γελοιοποιεί την αγωνία ενός γονιού, εκλεγμένου στη θέση του Προέδρου του ΔΣ του Συλλόγου μας κλείνοντάς του το τηλέφωνο;
Ουδείς αναντικατάστατος, μου είπε! Μα, είμαστε όλοι ίδιοι; Δεν υπάρχουν καλοί, καλύτεροι και χειρότεροι;
Η ίδια η διαδικασία των κρίσεων δεν το αποδεικνύει αυτό;
Και αν εμείς οι γονείς δεν έχουμε λόγο για το καλό των παιδιών μας, τότε ποιός έχει;
Το άρθρο 3 της χάρτας για τα δικαιώματα και τα καθήκοντα των γονέων της ευρωπαϊκής κοινότητας, ορίζει πως:
"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΛΗΡΟΥΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥΣ.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΤΑΙΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ."
Και το άρθρο 8:
"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΉ ΤΟΥΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΖΗΤΑΤΑΙ ΕΝΕΡΓΑ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ."
Και ναι, η Διευθύντριά μας είναι αναντικατάστατη!!!
Μα και όλα τα σχολεία θα αναστατωθούν με τις μετακινήσεις στη μέση της χρονιάς. Από τη μια η γρίπη, από την άλλη οι καταλήψεις, τώρα συμβαίνει και αυτό, τί θα πάρουν τα παιδιά από τη φετινή χρονιά; Γιατί δεν έγιναν οι κρίσεις το καλοκαίρι, που μας πέρασε ή γιατί δεν γίνονται το καλοκαίρι που θα έρθει;
Γιατί δεν ζητάτε εκ νέου δηλώσεις προτίμησης σχολείων;
Οι προτιμήσεις των υποψηφίων είναι φυσικό να έχουν αλλάξει σε αυτά τα δυο χρόνια. Γιατί έγινε καταμέτρηση μορίων χωρίς δηλώσεις; Και οι συνεντεύξεις τι νόημα είχαν;
Σας παρακαλώ λοιπόν θερμά, βοηθήστε μας να κρατήσουμε τη Διευθύντριά μας!
Μην αφήσετε να αναστατωθούν τόσα σχολειά στο μέσον της χρονιάς!
Αφουγκραστείτε τις αγωνίες των γονιών!
Τις επιθυμίες των παιδιών!
Αυτά είναι το μέλλον της Ελλάδας.
Πάρτε τα στα σοβαρά!
Ας μην χάνουμε την ουσία και ας δούμε το θέμα προς όφελος των παιδιών μας.
Με εκτίμηση
Η Πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Kηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας

Swap Not Shop @ Six D.O.G.S - Xmas Edition

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

15.00 - 21.00

Six D.O.G.S

Αβραμιώτου- Μοναστηράκι

Ελάτε να δώσουμε τα ρούχα μας και να φύγουμε με καινούρια άλλων!

Ανταλλάξτε άνθρωποι!!

Χ-mas bazaaaaaaaaar!!!

how we do it...

info

info2

Invisible

έτσι λοιπόν θα περιφέρομαι σαν ανήλικο

παίζοντας στις πύλες του παραδείσου

λησμονώντας κάθε συμφορά

γρήγορα

άλλες ζωές δεν υπάρχουν

// photo k

Σε πόσα ταμπλώ;

Σε περίπτωση που δε με βρέιτε εδώ

ρίξτε μια ματιά και εδω.

Viva la musica!

After the storm

ακαδημίας. δεξιά στην θεμιστοκλέους. κάτι με γαργαλά στη μύτη. προχωρώ προς την πλατεία. γνώριμη μυρωδιά. ο λαιμός καίγεται. ναι. χθες ήταν 17 Νοέμβρη στα σίγουρα. απείχα από τη χθεσινή πορεία. απείχα από την επέτειο, που ο καθένας βρίσκει ευκαιρία για βανδαλισμούς, για κυνηγητό και κλεφτοπόλεμο. 200 και συλλήψεις... ξεκινάω την επανάσταση από μένα. από τα δικά μου καθημερινά πράγματα. αν ο καθένας μας χωριστά καταφέρει να κερδίσει σ' αυτήν, τότε νομίζω θα είμαστε έτοιμοι για τη μεγάλη αντίδραση. ο κόσμος ήταν πολύς.

δεν παραιτόυμαστε. ευτυχώς. εδώ πολυτεχνείο.

το τραγούδι προστέθηκε κάποιες ώρες μετά. έμπνευση μου η logia.

Καιρός να μάθεις τι κάνουν τα ώριμα φρούτα

ρόδα είναι και γυρίζει.

και η παράλογη λογική του κάθενος ούτε τρίχα μας δεν πρέπει να ταράζει.

και επειδή πολύ ταράχτηκα.

και επειδή "χρωστάω" απαντήσεις

από την προηγούμενη ανάρτηση.

απαντάω με τούτη εδώ, φορώντας τα converse μου,

την όση παιδική αθωώτητα μου έμεινε,

την ανεμελιά μου,

τη στολή της Χιονάτης, το κέφι μου,

την θετική μου άποψη για τα πράγματα,

βάζω γάλα, παίρνω το κουτί με τα κουλουράκια

και κάνω πάρτυ πάνω στα παράλογα

του μικρού μου κόσμου.

και φυσικά σας κλείνω το μάτι, παρέα με το Ζακ, γιατί τα σύννεφα -θέλουν δε θέλουν-

κάποια στιγμή τα παίρνει ο άνεμος

και ο ήλιος παίρνει τη θέση

που δικαιωματικά του ανήκει!

αφιερωμένο σε όλους τους "ταλαιπωρημένους"

των τελευταίων ημερών.

χαμόγελο

Welcome to the twilight zone

όχι όχι.

συγγνώμη.

κάποια πράγματα απλά είναι

έξω από τη δική μου κοσμική λογική.

όχι όχι.

δεν τα καταλαβαίνω.

όχι όχι.

ελπίζω να είναι όλο αυτό μια φάρσα.

όχι όχι.

προσπαθώ.

όχι.

*οι παραπάνω προβληματισμοί ουδεμία σχέση έχουν με την ταινία.

ladies... please... do your dance!

αυτή τη βροχερή γκρι μέρα,

καλησπερίζω με ένα κομμάτι

που δε χορταίνω να χορεύω!

παρακαλώ...

Μικρή διαφορά

δύο μέρες με μαγικές στιγμές.

χθες.

παιχνίδι με αλήθειες.

με κίνητρο να ανοίξω τα μέσα μου.

να θυμηθώ αυτά που έχω ξεχάσει.

με κοκκίνισμα στο μάγουλο.

με θέλω πολύ.

να δω το πιο μέσα ανθρώπων

που θέλω να ξαναδώσω μια ευκαιρία.

που το μέσα μου πεισμώνει, περηφανεύεται, αρνείται.

που θέλω να προσπαθήσω ξανά όμως.

να ξεκλειδώσω.

σήμερα.

πάλι στην μαγική.

που με καθηλώνει.

και χαμόγελο και δάκρυ.

μόνο ένα.

τα περιορίζω.

δεν ξέρω γιατί.

δε θέλω.

ένα τραγούδι από τη μαγική.

έτσι γιατί τα λέει ωραία αυτό το κορίτσι.

ένα ακόμη...

ε καλά. τελευταίο.

καληνύχτα

μπλου μπλουρλρρλ*

είναι από εκείνες τις μέρες

που ξυπνάς με μια ανησυχία.

που, αν το καλοσκεφτείς, βρίσκεις τους λόγους.

αυτοί.

χωρίς όμως να 'ναι συγκεκριμένοι ακριβώς.

μα αφού έχουν πάρει μια πορεία τακτοποίησης

και αποκατάστασης.

τι τρέμουν τα χέρια σου;

έχεις κάνει το πλάνο σου.

τι σου γαργαλά το στομάχι;

το αποτέλεσμα μάλλον.

αυτή η ανυπομονησία...

τικ τακ

τικ

τακ

τ ι κ

τακ

Έτσι μ'άρεσε και το 'βαλα το τραγούδι, μήπως παρασυρθώ, ξεχαστώ...

και αρχίζω να χορεύω... May I?

* μπλου μπλουρλρρλ= ήχος στομαχιού (μα όλα πρέπει να τα λέω!)

// photo k

Απ' όλα έχει το πανέρι!

Ρούχααααα! Αξεσουάρρρρρ!

Για περάστε, για περάστε δοκιμάστε κι ανταλλάξτε!

Και μίδιουμ και σμολ και ροζουλί και βυσσινί έχωωωωωω!

Η ομάδα SNS ξαναχτυπά!

Αγαπημένα ρούχα και αξεσουάρ που δεν σου κάνουν και γεμίζουν τις ντουλάπες χωρίς λόγο κι άλλα αγαπημένα που απλώς δεν τα βάζεις πια (και τα έχεις από το γυμνάσιο). Τα ρούχα του/ της πρώην που έχουν ξεμείνει στο σπίτι σου και ζακέτες του παππού, που μας άφησε χρόνους…

Άνθρωποι, σταματήστε επιτέλους να αγοράζετε ρούχα και ΑΝΤΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ!

Μετά την επιτυχία του 1^ου «Swap Not Shop Party» της Αθήνας, στην ταράτσα ενός σπιτιού στα Πετράλωνα και μετά από επίμονες παρακλήσεις της ντουλάπας μας για άδειασμα, η ομάδα του SNS αποφάσισε να χτυπήσει ξανά.

Φέρτε μια σακούλα με καθαρά και σε καλή κατάσταση ρούχα (παρακαλούμε όχι ότι υπάρχει στην αποθήκης σας, λίγο πιο επιλεκτικά γιατί θα βάλουμε τα κλάματα), και ξαναγεμίστε την με ό,τι σας γυαλίσει το μάτι. Αδειάστε την πραμάτεια σας και κάντε ξέφρενο shopping, τζάμπα!

No rules, no limits, no παράς!

Μόνο ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ!

Plus: Seasonal BBQ, Seasonal DJs, Seasonal Customised Drinx (Dirty Vyssinada, κτλ.).

Σας περιμένουμε με ανοιχτές αγκάλες, καθρέφτες, κρεμάστρες, κέφι και ζωντάνια!

Spread the word φίλοι μας…

(κι ό,τι μείνει το πάμε μια μέχρι την Κλαυθμώνος στους άστεγους… Ε;)

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

μετά τις 15.00

6 D.O.G.S

[Six Degrees Of Global Separαtion]

Αβραμιώτου 6-8

Θα γίνει ρουχό-χαμός!

Μορ ίνφο

http://clemmiemelroy.blogspot.com/,

http://lifeinathens.com/,

Πληροφορίες : 210 3210510 • Aνδρουλιδάκη Δώρα

Conte αλά play mo Bil

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

Του δρόμου κουβέντες

ξύπνώ το πρωί μ' ένα χαμόγελο ως τ' αυτιά

άνευ λόγου και αιτίας

περπατώ

σαν κοριτσάκι που πηγαίνει στο σχολείο

χαζεύω τριγύρω

σκεπτόμενη αυτόν

παρατηρώ τα πρόσωπα στο δρόμο

χαμογελώ

τραγουδώ

χορεύω στα φανάρια

και φτάνω εκεί

με κοιτά απο ψηλά

μου χαμογελά

με καλημέρίζει

πως και πως περίμενε κι αυτή ένα βλέμμα από τα τόσα βιαστικά

περπατώ

κάποιοι παίρνουν το χαρτί που χρόνια περιμένουν

και είναι χαρούμενοι

και είναι φτιασιδωμένοι παραπάνω απ' όσο χρειάζεται

μα δεν πειράζει

χαμογελώ

και συνεχίζω το χορευτικό το βήμα μου

και τσουπ!

πετάγεται εκεί που δεν την περιμένω

και μου χαμογελά με τα κοτσίδια της

και πιανόμαστε χέρι χέρι και συνεχίζουμε

με το βήμα το χορευτικό

αργά και γρήγορα συγχρόνως

// photos k

Γκρι

- Τι κάνεις παππού;

- Καλά είμαι.

- Πως τα περνάς;

- Ρωτάω τον Άγιο Πέτρο αν έφτασε η ώρα. Ακόμη μου λέει. Ρώτησε τον Κύριο και του 'πε πως δεν είναι ακόμα η ώρα. Έχω συνεννοηθεί με τους επάνω.

Ποιά είσαι 'δα εσύ;

- Η εγγονή σου.

- Α! Η συνονόματη! Και που δουλεύεις τώρα;

- Στην Αθήνα.

- Ο θεός να σ' έχει καλά.

Τί ώρα είναι;

- Μία το μεσημέρι. Σου έφερα το φαγητό σου.

- Δεν πεινάω.

- Λίγες κουταλιές για τα παιδιά και τα εγγόνια σου.

Ήρθα να ψηφίσω.

- Τι να κάνεις;

- Να ψηφίσω.

- Αύριο έχουμε εκλογές.

- Ντα ήντα έχουμε. Βασιλεία;

- Όχι ακριβώς. Δημοκρατία λέμε.

Μέχρι τώρα είχαμε Νέα Δημοκρατία.

Από αύριο βλέπουμε.

- Είναι υποχρεωτική η ψήφος;

- Όχι παππού. Δε χρειάζεται να πας.

- Τι ώρα είναι;

- Μία το μεσημέρι.

- Και που δουλεύεις είπαμε εσύ;

- Στην Αθήνα.

- Ο Θεός να σ' έχει καλά. Και είναι υποχρεωτική η ψήφος;

- Όχι παππού μην ανησυχείς. Έτσι που τα έχουν κάνει...

- Δεν πάω εγώ να ψηφίσω.

- Δε χρειάζεται.

- Δημοκρατία έχουμε;

- Προσπαθούμε.

- Τι ώρα είναι;

- Μία το μεσημέρι.

- Ήντα χρονιά έχουμε;

- Δύο χιλιάδες εννιά.

Φάε μια κουταλίτσα ακόμη.

- Τι ώρα είναι;

// photo k

παύση

Όταν μου λέγανε τα σύννεφα ταξίδευε,

ταξίδευα

και όταν μου έλεγαν τα όνειρα περίμενε,

περίμενα

Κική Δημουλά

// photo k