ρόδα είναι και γυρίζει.
και η παράλογη λογική του κάθενος ούτε τρίχα μας δεν πρέπει να ταράζει.
και επειδή πολύ ταράχτηκα.
και επειδή "χρωστάω" απαντήσεις
από την προηγούμενη ανάρτηση.
απαντάω με τούτη εδώ, φορώντας τα converse μου,
την όση παιδική αθωώτητα μου έμεινε,
την ανεμελιά μου,
τη στολή της Χιονάτης, το κέφι μου,
την θετική μου άποψη για τα πράγματα,
βάζω γάλα, παίρνω το κουτί με τα κουλουράκια
και κάνω πάρτυ πάνω στα παράλογα
του μικρού μου κόσμου.
και φυσικά σας κλείνω το μάτι, παρέα με το Ζακ, γιατί τα σύννεφα -θέλουν δε θέλουν-
κάποια στιγμή τα παίρνει ο άνεμος
και ο ήλιος παίρνει τη θέση
που δικαιωματικά του ανήκει!
αφιερωμένο σε όλους τους "ταλαιπωρημένους"
των τελευταίων ημερών.
χαμόγελο