σε κρατώ σφιχτά από τη μέση. χώνω τα χέρια μου στις τσέπες σου. είμαι καλή συνοδηγός. ναι. αρκεί ο οδηγός να είναι σίγουρος για το δρόμο μας. πατάς γκάζι. το πρωινό παγωμένο αεράκι απλώνεται στα μάγουλά μου. με ξεπλένει. καθαρίζει την ψυχή μου. θέλω να κρατήσει το πρωινό αυτό. είναι γλυκό. ζεστό. κι ας παίζει ο υδράργυρος με την αντοχή μας. δεν τον φοβάμαι.
βραδιάζει...
να περπατήσω θέλω. με βοηθάει ξέρεις η ενέργεια του κόσμου. και όλες αυτές οι φάτσες, κρυμμένες στα κασκόλ και στα σκουφιά τους. η μυρωδιά του κάστανου. φώτα. χνώτα στην ατμόσφαιρα. βήμα ταχύ. κρύο. κανείς δε μένει να αναπνεύσει. κάπου να χωθούμε. να αναπνεύσω. αυτό το δροσερό αεράκι... σιγοψυθιρίζει στα παγωμένα μου αυτιά πως καινούριες λέξεις με περιμένουν. κάτι αλλάζει. βαδίζω. αφήνω δρόμο πίσω μου. η πατημασιές μου μένουν να θυμίζουν πως πριν λίγο ήμουνα εκεί. δεν είμαι όμως πια. δεν είναι τυχαίο αυτό το αεράκι σου λέω. ξέρει το παρακάτω. γυρίζω τη σελίδα στο μεγάλο βιβλίο μου. όχι. στο μικρό. και ας λατρεύω το μεγάλο εγώ για το μικρό είμαι φτιαγμένη. αυτό με τα μικρούτσικα γράμματα και τα κρυμμένα μυστικά. για ποιά όνειρα να πρωτογράψω σε τούτη τη σελίδα; α! ξέρω. γι' αυτά που θα κάνω δικά μου. αυτά που θα κυνηγήσω. μόνο το θα φοβάμαι. τίποτε άλλο. αυτό το θα που το αφήνω να μου κλέβει το παρόν. το πολεμάω. παίρνω την ασπίδα του "εδώ και τώρα" -ναι ξέρω, την παρατάω συχνά δίπλα στην ντουλάπα μου... μα να 'μαι πάλι. πως ξεχνιέμαι έτσι. μ' αρέσει τόσο το παιχνίδι. ιανουάριος του δύο χιλιάδες δέκα. και βέβαια θα χορέψω. είμαι εδώ.
μόνο 1.55. μόνο. και δεν ξέρω που να το βρώ... ψαχτήρια παρακαλώ βοηθήστε με!
* μια μικρή ανακάλυψη. βάλτε το video να παίξει μέσα από το blog και λίγα δευτερόλεπτα μετά να παίζει παράλληλα στο you tube... αρμονία... κι ας είναι λίγα βήματα πιο πίσω. ή πιο μπροστά...
// photo k
