(δεν κατάφερα να φορτώσω το soundtrack
αυτής της ανάρτησης στο mixpod :(
πατάτε pause δεξιά και βάζετε στο πικ απ το παρακάτω)
φταίει το φθινόπωρο... φταίει η καρδιά που παιχνίδια παίζει...
I am in a mess but I kind of like it...
είναι οι στιγμές που βουλιάζω στις σκέψεις
και στα μπερδεμένα νήματα μου και ψάχνω την άκρη.
χωρίς πανικό (θαρρώ) αυτήν τη φορά.
αναζητώ, αντιστέκομαι, θυμώνω, ισοπεδώνω, ισιώνω,
δημιουργώ τα πράγματα από την αρχή.
να ρισκάρω έχω ξεχάσει. όλα προστατευμένα θέλω να τα κάνω.
λίγο τρομαγμένη μάλλον πλέον. γυαλίζω την ασπίδα μου.
μέσα στο παιχνίδι τα παθήματα και τα μαθήματα.
χρήσιμα όλα. όλα. οι συνειδητοποιήσεις πολλές.
ήμουν γενναία και θα γίνω ξανά.
το ξέρω.
το παιχνίδι ποτέ δε σταματά. δεν έχει διαλείμματα.
δε δένω το καΐκι μου και φεύγω.
πάντα μαζί μου.
δε σταματώ να εξερευνώ.
Can you hear them
The helicopters
I’m in new york
No need for words now
We sit in silence
You look me In the eye directly
You met me I think it’s wednesday
The evening
The mess we’re in And
ooooh...
The city sunset over me
Night and day
I dream of
Making love
To you now baby
Love making
On screen
Impossible dream
And I have seen
The sunrise over the river
The freeway
Reminding of
This mess we’re in
And ooooh...
The city sunset over me
What were you wanting / what was he wanted
I just wanna say
Don’t ever change now baby
I’d thank you
I don’t think we will meet again
And you must leave now
Before the sun rises
Above the skycrapers
And the city landscape comes into view
Swell on my skin
Oh This mess we’re in Ooooh...
The city sunset over me
// photo k
