Μετά

πάντα μελαγχολώ όταν αποχαιρετώ

μια χρονιά

ένα δυνατό έρωτα

την καλοκαιρινή βουτιά

το τζάκι που σβήνει

την ανάσα σου

τη γεύση σου

τη μυρωδιά που χάνεται

την αγκαλιά

τη βροχή

εσένα που φεύγεις

τη φωτογραφία που έχασα

το αστέρι που έπεσε

τη φωτογραφία που δεν έβγαλα ποτέ

το φεγγάρι κάθε μα κάθε βράδυ

το σώμα σου

τις στιγμές που πέρασαν

δεν αντέχω τους αποχαιρετισμούς

δεν αντέχω το φόβο του αποχαιρετισμού

πονάω πριν καν συμβεί

βήμα μπροστά

σημείωμα με μεγάλα γράμματα σε φλούο χρώμα

το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι

κι αν δεν είναι...

υπάρχει πάντα το επόμενο που θα είναι

για το μετά

που έρχεται

σηκώνω το ποτήρι μου

υγεία και δύναμη για τα επόμενα

// photo k

Kurz und Schön

I carry your heart with me (I carry it in my heart) I am never without it (anywhere I go you go, my dear; and whatever is done by only me is your doing, my darling)

I fear no fate (for you are my fate, my sweet) I want no world (for beautiful you are my world, my true) and it's you are whatever a moon has always meant and whatever a sun will always sing is you.

Here is the deepest secret nobody knows (here is the root of the root and the bud of the bud and the sky of the sky of a tree called life; which grows higher than the soul can hope or mind can hide) and this is the wonder that's keeping the stars apart. I carry your heart (I carry it in my heart).

ee cummings

// photo k

Ένα πράγμα ξέρω εγώ

η αγάπη είναι πλάσμα ζωντανό

δε χωρά λιγοψυχία

δε θέλει μισό το μήλο

ζητά να ζει στο έντονο τώρα

να βλέπει τη γύμνια και να μη χορταίνει

να χορεύει αλύπητα ώσπου το κορμί να μην μπορεί να σταθεί

να κλέβει την ανάσα ανύποπτα

κι αν δεν το ξέρεις αυτό είσαι βαθιά νυχτωμένος

ή δεν έμαθες από αγάπη

είναι που δεν αντέχω το λίγο. στο 10 το καλό. χα! // photo k

Εξίσωση

βροχή

Κακοκαιρία

Μια και με γράψανε φονιά

πήρα τους δρόμους παγανιά
και τη ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
μα ο νους σου δεν τους βάνει

Στην ξενιτιά που 'χα βρεθεί
με το 'να χέρι στο σπαθί
και τ' άλλο στο βαγγέλιο
είδα μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ που πονά
να τους το κάνω γέλιο

Μα τώρα που έφτασε η στιγμή
να κλείσουν οι λογαριασμοί
ποιος τάχα θα μπορέσει
να δει πως είχα μια καρδιά
σαν της αγάπης τα παιδιά
και να με συγχωρέσει;

Νίκος Γκάτσος

//photo k

Χαμένη αδρεναλίνη*

η απόφαση

η δύναμη

η τόλμη

η πτώση

η ζωή των άλλων

πόση αδρεναλίνη αντέχω στη ζωή μου;

a dream within a dream

*Η αδρεναλίνη (adrenaline) είναι μια ορμόνη που εκκρίνεται από τον μυελό των επινεφριδίων. Η αδρεναλίνη ενεργοποιεί τον μηχανισμό διάσπασης του γλυκογόνου που βρίσκεται στο ήπαρ και έτσι αυξάνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, ενεργοποιεί τα ελεύθερα λιπαρά οξέα και προκαλεί μια μεγάλη ποικιλία αντιδράσεων στο καρδιαγγειακό και στο μυϊκό σύστημα. Αυτές οι δράσεις της αποβλέπουν κατά κύριο λόγο στην κινητοποίηση του οργανισμού για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης ανάγκης ή μιας απειλής.

Is this the place where my soul feels safe?

Ματιά αλλοιώτικα δοσμένη.

Is this the place where my soul feels safe
wrapped in paper page hidden in the second space
floors of woods and windows and silent grace

Come and walk with me in my melting sleep
I need to feel the wooden floor touching my naked feet
whisper songs with fairies stories from underneath

Count from one to ten keep your eyes closed until the end
then scream your nightmares loud out in the air

Come and dance with me in open streets with broken violins
keep the pavement down under your feet down
light the night with color scream noise noise
night is breaking drums are shaking
Stories from the floors ship travels without clocks
band plays on the road my skin is changing shape
and I roll into the place where my soul feels safe
and everything is melting into the sound of everything.

Music by Nefeli + Mολυβια-κομάντος // PHOTO BY ROGIER HOUWEN

[W]hole

Stop showing

You love me

A little at a time.

Stop saying

You care

Bit by bit.

Stop keeping

Me here

For tiny pieces of time.

Because I need

All of you

Not piece by piece.

I love

All of you

Not just some parts of you.

So love all of me

All the way

All the time.

Or let all of me go

All at once

For good.

poem Katrina Wendt // photo k from APhF11