Θέλω να σου μιλήσω

για τα όλα μου. για τις στιγμές τις μαγικές μου. αυτές τις γεμάτες ποίηση. αυτές. αυτές που δίνουν νόημα σε όλα. αυτές που όταν συμβαίνουν, είναι όπως αυτά τα ζουμ της κάμερας στις ταινίες. ξέρεις μωρέ. αυτά που δείχνουν τη λεπτομέρεια, την ουσία. αυτά που σε αποτελειώνουν.

πριν λίγες μέρες είδα έναν κύριο με δυο ρολόγια. ένα στο δεξί κι ένα στ' αριστερό. καρφώθηκα. να δω την ώρα. μάντευα πως είχε κάποιον αγαπημένο σε άλλη χώρα και ήθελε να ξέρει και το εδώ και το εκεί του χρόνου. μα ξέρεις... ήταν ίδια. ίδια ώρα στο δεξί, ίδια και στο αριστερό. μη χάσει λεπτό. μη χάσει δευτερόλεπτο στην ξεγνοιασιά του άχρονου.



κι ύστερα. μια μέρα άλλη, γνώρισα έναν αστροναύτη. έναν αληθινό αστροναύτη. που έχει δει τη γη από ψηλά. που έχει δει τη γη όπως λίγη την έχουν δει. και μου είπε πως έκει πάνω κάνεις τον γύρο της γης μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. και πως μια μέρα (γήινη) μπορεί να δει 69 αυγές και 69 ηλιοβασιλέματα. πως αν ανοιγοκλείσει τα μάτια μπορεί να χάσει μια ολόκληρη ήπειρο από τη ματιά του. μου είπε πως "το μέλλον είναι δικό μας, αρκεί να τολμάμε να ονειρευόμαστε" και να πραγματοποιούμε τα όνειρά μας.
 
ξυπνώντας ένα πρωί. να αυτό. και ένα χαμόγελο στα χείλη μου.












το ίδιο βράδυ συνάντησα έναν πειρατή. βαρέθηκε τη θάλασσα μου είπε. ήθελε μια αλλαγή. ήθελε να βγει στη στεριά. να ζήσει λίγο αλλοιώτικα. κι αν δεν του άρεσε... "δεν έχανε και τίποτα". θα γύριζε στο νερό. στα γνώριμα τα μέρη. έτσι μου είπε. κατά λέξη.



το βράδυ του αστροναύτη... ποίηση. κι ένα πιάνο μαγικό. σε μέρος από τη φαντασία βγαλμένο. που ο σουρεαλισμός παίρνει τον ρόλο τον πρωταγωνιστικό. ένα κύριος με μια καπαρντίνα. ένας γελωτοποιός. μια ρωσίδα μουσικός με δάχτυλα μου μάγευαν το πιάνο και φωνή σαν μαγικό αυλό. να μας κρατά υπνωτίσμένους. και το κρασί να ρέει άφθονο. ένα γλυκό μεθύσι.


και τη στιγμή που ανοίγω το γραμματοκιβώτιο και -για αλλαγή- δε βρίσκω λογαριασμούς αλλά λέξεις και σκέψεις φίλων γραμμένες στο χαρτί... λέξεις ταξιδεμένες στον αέρα και στη θάλασσα, λέξεις γραμμένες με μελάνι αληθινό, με τίποτα δεν την αλλάζω.








 
μέσα στη σαπίλα υπάρχει ζωή. ευτυχώς.

* σε φόρτωσα το ξέρω. αφού όμως δε μ' ακούς στα γράφω. χα! 1+1/12
// photos k *except the first one

In my dreams

Before the fall rains come,
Let’s have one more picnic,
Now that the leaves are turning color
And the grass is still green in places.

Bread, cheese and some black grapes
Ought to be enough,
And a bottle of red wine to toast the crows
Puzzled to find us sitting here.

If it gets cold—and it will—I’ll hold you close.
Night will come early.
We’ll watch the sky, hoping for a full moon
To light our way home.

And if there isn’t one, we’ll put all our trust
In your book of matches
And my sense of direction
As we grope our way in the dark.

Charles Simic 

// photo k

Γράμμα προς το Βερολίνο

 

Οι αμυγδαλιές και οι βερικοκιές άνθισαν.

Έξω κάνει κρύο τσουχτερό.

Η χθεσινή μέρα δύσκολη.

Δεν είναι εύκολο όταν χάνονται άνθρωποι.

Δεν είναι εύκολο όταν οι φίλοι πονούν.

Δεν είναι εύκολο το αναπάντεχο.

Καλή αρχή εκεί.

Να είσαι δυνατή και ατρόμητη.

Να πάνε όλα όπως τα σχεδιάζεις.

Ο σύνδεσμος εδώ παραμένει σταθερός.

// photos k

Ορθή πολιτική βούληση και πράξη

ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ from Yorgos Avgeropoulos on Vimeo.

"Έχουμε ένα σύστημα όπου εθνικοποιούμε τις απώλειες, αλλά ιδιωτικοποιούμε το κέρδος."

"Φτάνεις σ' ένα σταυροδρόμι όπου από τη μία πλευρά είναι οι απαιτήσεις των αγορών και από την άλλη είναι η δημοκρατική βούληση του κόσμου..."

"Γιατί ποια είναι η συνεισφορά της Ευρώπης στον πολιτισμό; Δεν είναι η οικονομία των αγορών. Είναι η δημοκρατία η μεγαλύτερη συνεισφορά της Ευρώπης στον κόσμο."

ευχαριστώ roadartist

Πολλαπλές λάθος οπτικές

"Το λάθος προϋποθέτει τη δοκιμή, το πείραμα, το σεβασμό
του τυχαίου και του απροσδοκητου.
Το λάθος αιφνιδιάζει, τρομάζει και τρομοκρατεί.
Το λάθος κρύβεται στην αρχή και επιτίθεται στο τέλος.
Το λάθος καταστρέφει μια πορεία για να γεννήσει πολλές."

"Αντίθετα στην κουλτούρα που επιβραβεύει το αναμενόμενο, το προδιαγεγραμμένο, το σωστό, η beetroot με τη νέα εκθέση, παρουσιάζει τη δύναμη και το δικαίωμα που κρύβεται στο λάθος - ίσως το σημαντικότερο σημείο στη δημιουργική πορεία του ανθρώπινου είδους, εφόσον μόνο το λάθος αποδεικνύει την επιμονή του να νοιώσει, να κατανοήσει και να επιτύχει το σωστό...

...μέχρι ένα νέο λάθος."

Το λάθος // photo k