Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Η αγάπη ορμάει μπροστά

Όταν η δύναμη της αγάπης αναλαμβάνει και μας βγάζει από τις σκοτεινές σκέψεις και τους σκοτεινούς δρόμους μας, εγώ γονατίζω και ευγνομωνώ για το μεγάλο αγαθό που υπερνικά εγωισμούς και μικρές συμπεριφορές. Σ'αυτό ακριβώς το σημείο είναι που διακρίνω το μεγαλείο του ανθρώπου με άλφα κεφαλαίο. Όλα η καρδιά τα ξέρει και όχι ο νους.



Χρόνια τώρα με φονάζει από μακριά
Κι ούτε ξέρω πως αντέχω και δε βρίζω
Να τη βλέπω ν' αρμενίζει στ' ανοιχτά
Κι εγώ έτσι στα ρηχά να πλατσουρίζω

Χρόνια τώρα με φωνάζει από μακριά
Και με βλέπει σκεπτικό και κουρασμένο
Και μου λέει έλα δοκίμασε άλλη μια
Εσένα ονειρεύομαι κι εσένα περιμένω

Κι ακόμα μια φορά
Πως θα τη φτάσω ελπίζω
Η αγάπη ορμάει μπροστά
Κι εγώ πίσω τρικλίζω
Πέφτω κι αυτή γελά
Μα εγώ πονάω και βρίζω
Και πάω να σηκωθώ ξανά

Κι ακόμα μια φορά
Λέω θα της τραγουδήσω
Τραγούδια τρυφερά
Κι αρχίζω να γρυλίζω
Φαλτσάρω και γελά
Και σταματώ και βρίζω
Και πάω να της το πω ξανά

Κι όταν καμιά φορά
Στέκει και την αγγίζω
Μου λέει είμαι φωτιά
Μα μοναχά δροσίζω
Κι άμα καώ γελά
Μα εγώ πονάω και βρίζω
Και πάω να γιατρευτώ ξανά




beautiful people do not just happen


// photo k

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Question mark


great animation
ordinary script

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Do not stand at my grave and weep





















Do not stand at my grave and weep
I am not there; I do not sleep.
I am a thousand winds that blow,
I am the diamond glints on snow,
I am the sun on ripened grain,
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there; I did not die.




Mary Elizabeth Frye, 1932. She wrote it down on a brown paper shopping bag.
foto: Robert & Shana

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Νικ όλα*

Οι κάποιες φορές έρχονται να μου υπενθυμίσουν πως η συνταγή είναι απλή.
Ένα τραγούδι, κάποια γενέθλια, δύο κοκτέιλ και άνθρωποι. Άνθρωποι όχι σε θέση επίθεσης. Άνθρωποι σε θέση αποδοχής. Ίσως και σε καμία θέση. Θέσης απροσδιόριστης. Αυτής της θέσης που σε παρατά κι εσένα αφημένο στα άστρα και στο φεγγάρι. Σε θέση όπου ποτέ δεν το έχεις ματαδεί. Εκέι που το φεγγάρι φαίνεται αλλοιώτικο και πρωτοειδομένο. Μόνο για πάρτη σου. Κάτω από μια ελία.
Το άλογάκι μόνο. Όχι. δεν περιμένει κάποιον πρίγκιπα. Οι πρίγκιπες μας τέλειωσαν του το 'πα κι αυτό συνέχισε να κουνιέται στο ρυθμό του. Σαν πάντα να 'ξερε. Το αλογάκι ξέρει.


Under blue moon I saw you
So soon you’ll take me
Up in your arms
Too late to beg you or cancel it
Though I know it must be the killing time
Unwillingly mine



*άτυπα ένα F for feelings για τον Νικόλα, τον αυθορμητισμό του και την εφυία του.

// photo k

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Lost things


Ασύντακτες μέρες σε επανάληψη
τις κουρτίνες έκλεινα νωρίς
η τσάκιση γνώριμη από μικρή
τώρα αναμασάω ταξίδια
μιας ανεπίστρεπτης χαράς
κι ο λόγος χάνεται
-κάποτε χανόμουν στο λόγο-
άρα μεγαλώνω άθελα
ενώ θέλω τις μαρτυρίες
άσπιλων πουλιών
Διαβάζω τα χέρια μου
μα δεν τα θυμάμαι
κλονισμένη παρουσία
καθρεφτισμένη σε αντανάκλαση
αντί για κάτι από αστροφεγγιά
και την ματιά των Αμαζόνων
έτσι η σκέψη δίχως διακόπτη
η ζωή να υποτάσσεται
η ρόδα που όλο προχωρά
κι εγώ αυτή
που πάντα δεν ήμουν





...πράγματα που δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να βγουν στο κέντρο της σκηνής.


"Εγώ αυτή", Προσωπικά (Υπο)κείμενα, Ελίνα Τραϊφόρου


// photo k