Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Μάτια θολά

Γυμνὸς κυλίστηκα μέσα στὴν ἄμμο μὰ δὲν ὑποτάχτηκα
Καὶ δὲν ἀγάπησα μόνον ἐσένα ποὺ τόσο μὲ κράτησες
Ὅπως ἀγάπησα τὰ ναυαγισμένα καράβια μὲ τὰ τραγικὰ ὀνόματα
Τοὺς μακρινοὺς φάρους, τὰ φῶτα ἑνὸς ἀπίθανου ὁρίζοντα
Τὶς νύχτες ποὺ γύρευα μόνος νὰ βρῶ τὸ χαμένο ἑαυτό μου
Τὶς νύχτες ποὺ μόνος γυρνοῦσα χωρὶς κανεὶς νὰ μὲ νιώσει
Τὶς νύχτες ποὺ σκότωσα μέσα μου κάθε παλιά μου αὐταπάτη.

Μανόλης Αναγνωστάκης // photo k

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

είσαι η πόρτα στην άκρη του κόσμου


















άκου να δεις
θα ξεκινήσω από την αρχή
όχι από αυτή την αρχή
την άλλη
δε θα σου πω μια ακόμη ιστορία
εδώ είναι η αρχή
οι δείκτες του ρολογιού στη θέση τους
φοράνε το μαύρο τους κουστούμι και περιμένουν
στέκονται κορδωμένοι σε στάση προσοχής
εσύ θα τους κουρδίσεις
εσύ θα κάνεις το μετά τώρα
λίγο πριν από αυτό το ένα σκούντημά σου
όλα μοιάζουν παγωμένα
σε καταστολή
βαθειά ανάσα και βουτιά στο πρώτο δευτερόλεπτο
εκεί
ακίνητη
τα άλλα θα γίνουν μόνα τους
σσσ
ξέρω εγώ
άκου με
τι κάνω εδώ τόσα χρόνια...
σήμερα κάτσε αναπαυτικά στο μικρό δαχτυλάκι του αριστερού χεριού μου
μηδένισες το κοντέρ
αιωρείσαι 



εν μέρει τσακισμένη, εν μέρει ολόκληρη, ξαναρχίζεις





the innocence of youth and the sound of major scales.

for my special one // photo k

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

μ' ακούς;

να γυρίζεις στο φως~

ποτέ άλλοτε το πράσινο
δεν ήταν τόσο πράσινο
τόσο εκθαμβωτικά γαλάζιο το γαλάζιο

να γυρίζεις στο φως
σαν το μικρό παιδί
εκστατικά να ανακαλύπτεις
τα δέντρα και τη θάλασσα
ήχους και αρώματα
ένα χαμόγελο
θαύματα καθημερινά τριγύρω

να γυρίζεις στο φως
πρώτη φορά να είναι ωραίος
τόσο μεθυστικά ωραίος ο κόσμος.
 
 
Τ.Νικηφορου // photo k

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Κοίτα με, λάμπω - Ίβιλ
























κόβω με μαχαίρι το γλυκό μου προσωπείο
μέσα του το κυρίαρχο ναρκισσιστικό εγώ
σαρώνει τα πάντα
περπατά με λαγνεία και έπαρση
φοράει τα πιο πρόστυχα ρούχα
λυκνίζεται άγρια
λάμπει
τι κρύβει ο εαυτός που κρύβω
γιατί τον κρύβω;
τα όρια της "ηθικής" στο κόκκινο
τον ξεπλένω με μπόλικο καυτό νερό
και όταν δεν αντέχει πια
σπάει την κλειδαριά

ξέρω καλά
τι είμαι ικανή να κάνω

δε θες να μάθεις
αλήθεια δε θες να μάθεις
το κακό μου είναι κρυμμένο στα πιο σκοτεινά μου όνειρα
δεν το βρίσκεις εύκολα
αν όμως το βρεις
αν
τρέχα
ή
μείνε
να σε καταστρέψω