Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Οur teeth will never go back



σημείο απόδρασης
αίμα
πάθος
τέρατα
τι μάσκα φόρας;
σκοτεινιά
κυνηγητό
βία
ένστικτο
τα δόντια μου πάνω σου
νύχια γαμψά
τρίχωμα
ορμή
έλα
δε σε φοβάμαι
δείξε μου τα δόντια σου



// photo k

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

F for Alex

Γίνεται να ταιριάζουν δυο χρώματα έτσι απλά;
Γίνεται το παιχνίδισμά τους να είναι από την αρχή τόσο ταιριαστό;
Κι εγώ δεν το 'ξερα, μα γίνεται!
Να. Είναι αυτό το κορίτσι.
Εμφανίστηκε μια μέρα μ'ένα πράσινο μπαλόνι στα χέρια και...
είναι από αυτές τις στιγμές που η ύπαρξη της χημείας επιβεβαιώνεται.
Που η αγκαλιά έχει νόημα από νωρίς.
Ξαφνικά μόνο αυτό το κορίτσι καταφέρνει να σε βγάλει από το βάλτο σου και τα σκοτεινά δρομάκια σου. Κρατάει ένα φως δυνατό. Και είναι τόσο ευγενική με αυτό... Το φως ολοένα να μεγαλώνει. Ψάχνει την άκρη του νήματος τόσο συνεσταλμένα... ξετυλίγεται αργά. Χώνεται στα σκοτεινά της σοκάκια και ανακαλύπτει αυτά που είχε κρυμμένα για καιρό. Και αυτό που βγαίνει από μέσα της πιο δυνατό μου μοιάζει. Το χελωνάκι βγαίνει από το καβούκι του και κάτω κρύβει ένα λιοντάρι. Χτενίζω τη χαίτη σου και προχωρώ μαζί σου. Ich bin hier. Verstehst du das?







// photos k

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Twogether



Οι έρωτες και τα ταξίδια θέλουν ανοιχτά μυαλά. Να μπαινοβγαίνει ο άνεμος. Να μπαινοβγαίνεις στο μυαλό μου κι εγώ στο δικό σου. Πάντα με κοινό παρανομαστή. Το μαζί. Αυτό που δίνεις χώρο. Αυτό που εξηγείς και εξηγώ. Αυτό που θέλεις και θέλω να καταλάβουμε. Στον κοινό μας τόπο θέλω να μου αφήνεις σημεία του χάρτη σου. Να τα πιάνω, να τα ξεψαχνίζω και να γνωρίζω λίγο καλύτερα το μέσα σου. Όχι μόνο το όμορφο μέσα σου. Και το άλλο το σκοτεινό. Μη μου το κρύβεις. Φοβάμαι πως μια μέρα θα βγει και θα με κατασπαράξει. Θέλω το παρακάτω βήμα. Αυτό που ανεβάζει το μαζί μας λίγο πιο ψηλά στο αλλού. Θέλω να μου κρατάς σφιχτά το χέρι. Να ακούω την ανάσα σου. Να γίνεται 1 με τη δικιά σου. Σφιχτά.







// photo k

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Ουσία

Όλα τώρα αρχίζουν


ξέρεις τι; έχω αρχίσει να μη φοβάμαι.
έχουν αρχίσει να μη με πιάνουν τα όπλα τους.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Σήμερα. ΤΩΡΑ.

Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Η ιστορία έχει δείξει πως έχουν πέσει κυβερνήσεις με ισχυρές αντιδράσεις των λαών. Αντί να προδιαγράφουμε την επόμενη μέρα άεργοι, ας κάνουμε πραγματικά ότι μπορούμε για να αντιστρέψουμε την κατάσταση. Μην είμαστε έρμαια! Κλέβουν τη ζωές μας και την ελευθερία μας και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μοιρολατρούμε! Βλέπουμε σε τι σημείο έχουμε φτάσει με τα πρώτα μέτρα. Υγεία παιδεία και δικαίωμα στην εργασία έχουν ξευτιλιστεί. Τα κεκτημένα μας έχουν ξεπουληθεί. Αυτή η υπογραφή, το μόνο που διασώζει είναι τη χρεωκοπεία των τραπεζών. Του έλληνα πολίτη όχι. Πρέπει να βγούμε όλοι έξω, ΟΛΟΙ, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Παντού. Μη δοθούμε στα θηρία!

Αναδημοσιεύω παρακάτω κείμενο που με βρίσκει απολύτως σύμφωνη και με καλύπτει πλήρως.



















Η κυβέρνηση που σου φορέσανε με το έτσι θέλω δεν θα πέσει, όσα “like” και να κάνεις...

Μήπως να έκλεινες αυτό το ρημάδι το facebook και να έβγαινες στο δρόμο?


Με πανό και ντουντούκες, με φωτογραφικές και videoκάμερες, με νταούλια και καραμούζες, με χορούς και με τραγούδια, με κουστούμι ή με βερμούδα, με κατσαρόλες ή φρατζόλες, με οργή, με χαμόγελα…

Με ότι αντέχεις τέλος πάντων ή με ότι ξέρεις να κάνεις καλύτερα…

Εγώ ξέρω πως ο αγώνας είναι πολύ δύσκολος και οι πιθανότητες λίγες…

Και με τη γνωστή “ανάθεση σε κάποιους άλλους” το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να μοιραστούμε όλοι μαζί την ήττα…

Όμως, αλήθεια αντέχεις?

Να ξέρεις πως 1 εκατομμύριο και παραπάνω συνάνθρωποί σου είναι άνεργοι, εξαιτίας της πολιτικής των χρυσοπληρωμένων κοινοβουλευτικών θεατρίνων, και απλά να σκύβεις το κεφάλι και να συνεχίζεις τη δουλίτσα σου.

Να δουλεύεις μέρα νύχτα για να φτάσεις εξαντλημένος στο Σαββατοκύριακο. Ποιος πάει δουλειά αύριο πάλι…

Να δέχεσαι να ληστεύουν την αξιοπρέπειά σου και να γυρνάς στο σπίτι σου ηττημένος.

Να ακούς τον κάθε τυχαίο και άχρηστο πολιτικό να σπείρει τον τρόμο για τη ζωή σου χωρίς το Euro τους.

Να εισπράττεις τη “νόμιμη βία τους” και την καταστολή κάθε μέρα, με όλο και πιο άγριο και ωμό τρόπο.

Να συντηρείς τους φόβους που σε γέμισαν.

Να υπακούς σε σάπιους θεσμούς, σε ψεύτικα οράματα και σκιάχτρα που απαιτούν το σεβασμό σου.

Να ανέχεσαι “η δήθεν δημοκρατία τους” να σκοτώνει αρρώστους μέσα σε ρημαγμένα νοσοκομεία.

Να θεωρείσαι εν δυνάμει ψηφοφόρος τους και να λες κι εσύ το παραμύθι τους, πως: όλοι έχουμε ευθύνες…

Να βλέπεις στο πεζοδρόμιο να σέρνονται άστεγοι…

Να πετάνε τα λεφτά σου σε χημικά, σε φρεγάτες και υποβρύχια, όπλα και σφαίρες και να κόβουν από τον πατέρα σου τη σύνταξη για να σώσουν το χρέος και τη χώρα… αυτό, πολύ καλό αστειάκι ε?

Να φωνάζεις τόσο καιρό και να σε αγνοούν.

Να ξεπουλάνε ακόμα και το νερό που πίνεις.

Να σε αδικούν και να το επιτρέπεις…

Να καταστρέφουν τις ζωές όλων μας.

Να τους βλέπεις να περνάνε, με τις λιμουζίνες τους και τους μπράβους τους.

Να σου λένε πως ο ρόλος σου περιορίζεται στο να τους ψηφίζεις και να βγάζεις το σκασμό και να κάνεις αυτό που θα αποφασίσουν αυτοί. “Ας πρόσεχες τι ψήφιζες, εμείς είμαστε εκλεγμένοι τώρα…” Α, ναι και το άλλο το καλό: “αν δεν σου αρέσει να πας στη Βόρειο Κορέα…”. Στο είπανε και αυτό. Αν δεν το άκουσες, πες μου να στο στείλω να το δεις…

Το ξέρω, βρίζεις στο facebook, τα λες στο μανάβη σου, σε κυριεύει οργή και δεν ξέρεις τι να την κάνεις, κορνάρεις χωρίς λόγο, λες πως θα τους κρεμάσουμε, θα πληρώσουν και διάφορα τέτοια ωραία…

Εξεγείρεσαι στα λόγια γιατί αυτό το επίπεδο βίας σου το επιτρέπουν, ακόμα… Αλλά μέχρι μούντζα ε, όχι πιο πολύ…

Σε ταΐζουν Βία κάθε μέρα και εσύ ξεσπάς στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στον εαυτό σου… Θα μου πεις: μα, βία είναι οι μολότοφ και τα επεισόδια που βλέπω στα κανάλια…

Βία είναι η πολιτική που μας επιβάλουν με το έτσι γουστάρω, γιατί αυτοί ξέρουν καλύτερα από εσένα.

Τι να ξέρεις εσύ ρε βλάκα? Αυτό σου λένε…

Δεν σε θεωρούν άξιο ούτε να σε ρωτήσουν τι σκέφτεσαι για όλα αυτά…

Βία είναι να σε αγνοούν, να γελάνε πίσω από τη πλάτη σου, να ζητιανεύεις για δουλειά και να είσαι και ευχαριστημένος που δεν είσαι άνεργος…

Άνεργος φίλε, είναι βία να είσαι άνεργος…

Βία είναι τα δελτία των 20:00, λέει ένα σύνθημα σε έναν τοίχο…

Τι περιμένεις να κατέβει ο superman ή καμιά δεκαριά ninja και χωρίς βία να πάρουν εκδίκηση για σένα ως αγνοί ήρωες?

Όταν έρχεται η ώρα να κατέβεις στους δρόμους, μια έχει κρύο, μια βρέχει, μία δεν έχει μετρό, μία είχες μια δουλίτσα…

Και τι να κάνω? Θα πεις…

Βγες στο δρόμο.
Κλείσε το ρημάδι το facebook, κλείσε την τηλεόραση και βγες…

Να νικήσεις τους φόβους σου, να βρεις δύναμη να βοηθήσεις κάποιον που σε χρειάζεται…

Είναι δύσκολο το ξέρω…
Βγες στο δρόμο με ότι αντέχεις ή με ότι ξέρεις να κάνεις καλύτερα…

Πάρε δύναμη από τους διπλανούς μας.
Ο διπλανός μας είναι το όπλο σου, το όπλο μου…
Έλα να κάνουμε των αγώνα μας γιορτή…

Ξέρεις κάτι, έχουμε ακόμα αξιοπρέπεια, σε λίγο θα μας την κλέψουν κι αυτήν…

Τουλάχιστον ας παλέψουμε…

Φιλικότατα
Γ.


*******

Δεν διώξαμε τη ΧΟΥΝΤΑ και σήμερα…
λίγο το ένα, λίγο το άλλο.
Κι αύριο μέρα είναι όμως…

Γενική Απεργία και αύριο και κάθε μέρα… Κάθε μέρα Απεργία Διαρκείας μέχρι να τους τσακίσουμε…
Να τσακίσουμε τη σιωπή που με νύχια και με δόντια προσπαθούν να διατηρήσουν,
την παραγωγή τους, τα συμφέροντα τους που βασίζονται στη δική μας εργασία…
Μην περιμένετε τη ΓΣΣΕ, πρέπει εμείς να προκαλέσουμε απεργία διαρκείας,
εμείς να προκαλέσουμε τις εκλογές που τρέμουν, εμείς το δημοψήφισμα που αρνήθηκαν,
εμείς να προκαλέσουμε τη χρεοκοπία που μας ετοιμάζουν ή ότι άλλο αποφασίσουμε εμείς…

Με τους δικούς μας όρους πρέπει να γίνουν όλα αυτά και όχι με τους δικούς τους…
Αυτοί διασώζουν τις τράπεζες, την παραμονή τους στο πολιτικό τους τσίρκο,
τα συμφέροντα των κολλητών τους.

Εμείς πρέπει να διασώσουμε την ελπίδα μας,
το μέλλον μας, τη ζωή που θα βρουν τα παιδιά μας, το χαμόγελό μας...

Εναλλακτικά?
Καθόμαστε και τους ανεχόμαστε…

Καμία ανοχή, καμία συναίνεση...
Το αύριο δεν υπάρχει, στο κλέψανε…

Δεν λυγίζουμε,
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ
μέχρι να λυγίσουν αυτοί…

Κλείστε τον υπολογιστή σας και
βγείτε στους δρόμους…

Καλή δύναμη και Καλή Τύχη !!!


*******

... αν δεν καταλάβουν οι φίλοι μας, ότι ο μόνοι που μπορούν να σώσουν το τομάρι τους, δεν είναι άλλοι από την αφεντιά τους, τότε αυτός ο Αγώνας θα έχει αποτύχει. Εγώ θα παλέψω ακόμα και γι αυτούς που δεν το αξίζουν, όχι για να με βαφτίσουν "ήρωα" (μακριά από μένα αυτά), αλλά για την τιμή των όπλων. Για να μην κρύβω τα λόγια μου, μετά από χρόνια, στα παιδιά ή στα εγγόνια μου. Δεν επιθυμώ όμως σε κανέναν να χαριστεί αυτή η Δημοκρατία που θέλουμε. Θα πρέπει να την κερδίσουν, θα πρέπει να μάθουν να αγωνίζονται, ακόμα και αν αυτό φαντάζει μάταιο. Κι αν αυτοί οι φίλοι μας, τελικά επιλέγουν καναπέ, τότε δικαίως να πάθουμε όλοι μας, αυτά που έρχονται. Γιατί όλοι βρισκόμαστε στο ίδιο καζάνι, και μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά...

ΑΚΟΥ
ΔΙΑΒΑΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ






 // photo k

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

ΟΡΓΗ

Επειδή αν δεν αντισταθούμε, σύντομα με τον ACTA θα βουλώσουν πολλά στόματα και η ελευθερία λόγου στο διαδίκτυο θα είναι πλέον παράνομη, ας αντισταθούμε. Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στις 17.00 όλη η Ευρώπη αντιδρά. Στην Αθήνα στην πλατεία Συντάγματος, στη Θεσσαλονίκη στην πλατεία Αριστοτέλους και στην Πάτρα στην πλατεία Γεωργίου, συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την υπογραφή των "ελλήνων" πολιτικών, που θα εντάξει την Ελλάδα σ'αυτή την απαράδεκτη συμφωνία-λογοκρισία του διαδικτύου.

















Για την Κυριακή στις 17.00, ίδιο αίσθημα οργής. Μην τους αφήσουμε να υπογράψουν ανενόχλητοι. Πρέπει να μείνουμε ενωμένοι. Είμαστε περισσότεροι από αυτούς. Δεν μπορούν να μας γυρίσουν τόσα χρόνια πριν. Δεν μπορούν να μας κλέψουν τα κεκτημένα μας!




Δείτε και αυτή τη συγκέντρωση οπτικού υλικού www.greekriots.com
// photo k

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Σωστά λάθη



Όταν κάνω λάθος μη φωνάζεις δυνατά. 
Γίνεσαι τέρας. 
Και ξέρεις... ξυπνάω κι εγώ το τέρας μου. 
Το ετοιμάζω για μάχη. 
Πανοπλία, σπαθί κοφτερό 
(να το χώνω στη σάρκα σου για να πονάς). 
Φέρνω το στρατό μου, στήνω τα στρατιωτάκια μου 
και περιμένω μια λάθος κίνησή σου. 
Και τότε οι κινήσεις σου είναι όλες λάθος.
Και δίνω σήμα να ανοίξουν πυρά.
Κατά βούληση.
Ότι χρειαστεί να βγω εγώ νικητής.
Και όταν εντοπίζεις αδυναμία στην παράταξή μου και ορμάς με λύσσα,
με σκοτώνεις ξανά και ξανά.
Και τότε είναι που θυμάμαι πως δε μ' αρέσουν οι πόλεμοι. 
Οι μικρές μάχες ναι.
Οι πόλεμοι μόνο αίμα φέρνουν.
Μην πονάμε άλλο πια, ε;



μπόρα.
τα κορίτσια κρατάνε ομππέλα.
τα αγόρια όχι.
μούσκεμα γίνονται και οι δυο.
// photo k

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Play a song to set me free



αγάπη είναι ένα συναίσθημα έντονης στοργής και προσωπικής αφοσίωσης.
Στη φιλoσοφία η αγάπη είναι μια αρετή που εκπροσωπεί
την ανθρώπινη ευγένεια, συμπόνια και στοργή."


Get me away from here, I 'm dying. Aκούς; 




design walk / sereal //photo k