Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

brake (not down)

I will never blink!

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

ηΡεΜία

τα λόγια είναι περιττά.
να 'σαι βέβαιος.














Το ρε και το μι απ΄ την ηρεμία

Στο τετράγωνο σπίτι δε φτάνει το φως
μόνο ο λύκος ουρλιάζει αλυχτάει σιωπηλός
σου χαιδεύει τα μάτια σε γδέρνει τυφλός
κι ο αέρας αδειάζει αδειάζεις σκυφτός

Στο τετράγωνο σπίτι αγκαλιάζεις κορμιά
μα τα μάτια σου ψάχνουν το λύκο μακρυά
να φυλάει τις ανάσες να μη σ' ακουμπάν
και στ' αστέρια χυμάει λευκή παγωνιά

Στο μικρό στο μεγάλο εδώ
θα ακούς το ρε το μι απ' την ηρεμία

Στο τετράγωνο σπίτι η μόνη φωνή
κατοικεί σε μια τρύπα στενή φυλακή
τρώει τη σάρκα της πίνει απ' την άδεια πληγή
και θρηνεί με καημό το χαμένο παιδί

Μα η αλύτρωτη φλόγα φωλιάζει βαθιά
μες στα μάτια τα μέσα τα άγρια πουλιά
και ακούω στο μικρό στο μεγάλο εδώ
το ρε και το μι απ' την ηρεμία

Άιντε δεν μαραίνεται
μον' πικραίνεται
και βαράει στα στήθια

Κλαίει αχ και ματώνει βρε
μα δε μένει ορέ
αχ στιγμή στα δίχτυα



ευχαριστώ νεφέλη

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Words that left untold

















...
It must finally become serious. I 've often been alone but I never lived alone. When I was with someone I was often happy, but at the same time it all seemed a coincidence. These people were my parents, but it couldn't have been others. Why was the brown-eyed one my brother and not the green-eyed boy on the opposite platform? The taxi driver's daughter was my friend but I might as well have put my arm around a horse's neck. I was with a man, I was in love and I might as well have left him there and gone off with the stranger we met in the street.

Look at me, or don't. No, don't give me your hand and look away. I think tonight is the new moon. No night more peaceful. No bloodshed in all the city. I 've never played with anyone and yet... I never opened my eyes and thought: Now it's serious. At last it's becoming serious. So I 've grown older. Was I the only one who wasn't serious? I 've never been lonely, neither alone, nor with someone else. But I would have liked to be lonely. Loneliness means: I am whole at last. Now I can say it, as tonight I 'm lonely at last. I must put an end to coincidence. The new moon of decision. I don't know if there is a destiny, but there is a decision. Decide. Now we are the times. Not only the whole town, the whole world is taking part in our decision. Now we are more than the two of us. We incarnate something. We are sitting on the People's Square and the whole place is full of people whose dream is the same as ours. We are deciding everybody's game. I am ready. Now it's your turn. You hold the game in your hand. Now or never. You need me. You will need me. There is no greater story than ours, that of man and woman. It will be a story of giants. Invisible, transposable. A story of new ancestors. Look, my eyes. They are the image of necessity of the future of everyone in the place. Last night I dreamed of a stranger. Of my man. Only with him could I be lonely open up to him wholly open, wholly for him, welcome wholly into me, surround him with the labyrinth of shared happiness. I know...


...ίσως τελικά ο έρωτας να είναι ένα μαγικό ψέμα.
η πιο μεγάλη ανθρώπινη προδοσία...


special thanks to G for this song

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

F for φίλη


για το κορίτσι που ρίχνει το προσωπείο του.
για το κορίτσι που πετά τη σφιχτά ζωσμένη πανοπλία του.
για το κορίτσι που μυρίζει και αφουγκράζεται αλλοιώτικα.
για το κορίτσι που το μέσα του είναι μεγάλο πολύ.
για το κορίτσι που μπορεί να αγκαλιάζει πια.
και μου αρέσει.
για το κορίτσι που είναι εδώ.
χρόνια εννιά και βάλε.
που τα ποτήρια με τις μασέλες μας θα είναι διπλανά.
για το κορίτσι που σκάβει την ψυχή μου και φυτεύει νυχτολούλουδα.



για το κορίτσι που όταν χορεύουμε τα σπάμε!



για το κορίτσι που μπορώ να κάνω μια μικρή μουσική υποχώρηση ;)

πι ες. άι λοβ γιου

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

αποκαθήλωση

















έρχεται η στιγμή που σκεπάζεις τα αγάλματα
που κατεβάζεις από το θρόνο το βασιλιά
που πέφτει η μάσκα
που βλέπεις το αληθινό πρόσωπο
που ξεδιαλύνεις και το δικό σου θολό τοπίο
εκείνο που συνεχώς θέλεις να ζωγραφίζεις σαπουνόφουσκες και συννεφάκια
που είναι το δικό σου και όχι το αληθινό
που ίσως και να 'ταν κάποια στιγμή
κάποιες στιγμές
και το 'νιωσες
το 'νιωσα
δε θυμώνω
απογοητεύομαι
λυπάμαι
που δυνατά συναισθήματα ισοπεδώνονται και χάνουν την αξία τους
που χάνεις την αξία σου
λυπάμαι που σ' αποχαιρετώ
και δεν το θέλω
δεν το 'θελα
αλλά να...
ξαφνικά έγινες μικρός
πολύ μικρός
ίσως και να 'σουν
και να μην το 'βλεπα εγώ
όχι δε με πειράζει το μικρός
το ψεύτικο βλέμμα με πειράζει
το βλέμμα το λίγο
το βλέμμα το όχι ολάκερο
το βλέμμα που παίρνει αυτό που θέλει
και τ' άλλο το πετά
χωρίς σκέψη
ή ίσως και με σκέψη που ποτέ δε θα μάθω
η αλήθεια συνήθως αποκαλύπτεται
και μας οδηγεί στο επόμενο βήμα
ή έστω μας απομακρύνει από το προηγούμενο
εγώ τα παιχνίδια μου στα 'δωσα
απλόχερα
και δεν το μετανιώνω
ήμουν αληθινή
ειλικρινής

.


Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

F for ξωτικό


ξωτικό μου-σου-του,
δεν ξέρω τι πως και γιατί αλλά το πρώτο γράμμα ήξερα απ'την αρχή πως είναι για σένα.
έχεις αυτή τη μυστήρια δύναμη να αλωνίζεις στα παιχνίδια, να μπαινοβγαίνεις στον κόσμο τον απ' αλλού φερμένο και τούτον εδώ. δεν ξέρω πως και τι αλλά η ενέργειά σου έχει σχεδόν πάντα αύρα θετική. δωσμένη απλόχερα. δεν ξέρω πως και τι αλλά συχνά είσαι όαση για τα μέσα και τα έξω μου. δεν ξέρω πως και γιατί, μα όταν έζησα στο φεγγάρι σε συνάντησα. το ξέρω. δεν ξέρω πως αλλά να 'σαι πάντα έτσι. πείσμον στις όμορφες στιγμές. με αυτιά πεταχτά και μάτια λαμπερά. ζώντας μέσα στα παραμύθια. να 'σαι καλά.

k

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Παιχνίδι για δύο

το εγώ
το πλησίασμα
η δοκιμή
ο ρόλος
το άγγιγμα
το εσύ
τα βήματα
το πάρε δώσε
η μάχη
η διεκδίκηση
ο έρωτας
το παιχνίδι
η σχέση
ο φόβος
το εμείς
το λάθος
ο θυμός
η συγγνώμη
η αναμονή
το μαζί
η αγκαλιά
το παιχνίδι μας



Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

F for feelings



















ναι.
τ' ομολογώ.
συχνά μου παίρνει αρκετό καιρό να μιλήσω σε κάποιον.
υπάρχουν όμως πράγματα που θέλουν χρόνο.
μέσα στο δικό μου χρόνο θα στείλω από εδώ γράμματα.
γράμματα σ' αυτούς που μιλάνε στην καρδιά μου.
σ' αυτούς που κάτι κινητοποιούν στο μέσα μου.
σ' αυτούς που για κάποιο λόγο κάτι συμβαίνει.

εν καιρώ...
δε θέλω να με δεσμεύει το τικ τακ ενός ρολογιού.
θέλω να γίνει με το χρονοτρόπο μου...

καλησπέρα

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

War is war

Last chance!
Με κράτησε σε διαρκή εγρήγορση. Ταινία ζωντανή. Μπροστά στα μάτια μου.
Εύστοχο. Δυνατό.






















































Το War is War, μία συλλογή από δημόσιες αποσπασματικές αφηγήσεις για την καταστροφή και την ανοικοδόμηση του κόσμου, είναι μία ωριαία κινηματογραφική πράξη που εκτελείται κάθε φορά σε πραγματικό χρόνο και με διαφορετικούς συνεργάτες. Η κινούμενη εικόνα, η θεατρική πράξη, η μουσική και οι οπτικές τέχνες εγκαθίστανται σε έναν κοινό χώρο συνύπαρξης, στήνοντας μία ανοιχτή διήγηση γύρω από την πιο παλιά ιστορία του κόσμου: τον πόλεμο.

Οι Erasers είναι μια δημιουργική ομάδα της οποίας η δουλειά βασίζεται πάνω στην ενσωμάτωση φαινομενικά διαφορετικών στοιχείων και τεχνικών όπως: ο κινηματογράφος σε πραγματικό χρόνο, η θεατρική δράση, το διαδύκτιο και οι ηχητικές/οπτικές εγκαταστάσεις. Ο συνδυασμός αυτών των διαφορετικών στοιχείων είναι μέρος της έρευνας των Erasers για ένα νέο ηχητικό/οπτικό αλφάβητο, γύρω από το οποίο διαστρωματώνονται αναρίθμητες δυνατότητες για την παραγωγή/θέαση/ακρόαση του ίδιου του performance.

Το War is War πρωτοπαρουσιάστηκε στο Shaunt Vaults στο Λονδίνο το 2008. Σημαντικότεροι σταθμοί του performance είναι το Φεστιβαλ Mapping στη Γενευη το 2009 και το Fad Video Festival στο Βelo Ηorizonte της Βραζιλίας το 2010.

Οι ERASERS στις παραστάσεις του War is War στην Αθήνα θα συνεργαστούν με τους: Θεοδώρα Τζήμου, Σύλλα Τζουμέρκα, Γιώργο Βαλαή και Χρήστο Πασσαλή (blitz), Kika, G.P.O. και άλλους.

No Central, Πρωτογένους 8, Ψυρρή, 3ος όροφος

10, 11 και 12 Ιανουαρίου.

Ώρα έναρξης: 21:00

Τιμή εισητηρίου: 10 ευρώ

Οι θέσεις είναι περιορισμένες.

Επικοινωνήστε στα τηλ. 210 5069129 και 6979 970 297 για κρατήσεις.


// photo k

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

5 άσσοι
























έχει κάτι ο σημερινός αριθμός.
δεν ξέρω τι.
μήπως που σπάει το καρέ του άσσου;
που με βγάζει από τα προκαθορισμένα, προμελετημένα, προκατειλημμένα;
η μονάδα.
που παραμένει μονάδα.
παραμένει;
τι να λέμε;
ο αριθμός ένα δεν είναι ο πρώτος αριθμός στα μαθηματικά.
5 άσσοι ίσον με καρέ του άσσου + έναν άσσο στο μανίκι.
παιχνίδι όχι δίκαιο.
και γιατί να είναι;
σου 'πε κανείς πως μεγαλώνεις σε κόσμο δικαίου;
αερολογίες...
ταβανοφιλοσοφίες πάνω στο σύννεφο υπ'αριθμόν 1112011.

φλοπ!


το
τραγούδι
αφιέρωση
από
φίλη
καρδιακή

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Οπότε κάνε ότι θες

Χείλη ήθελα απόψε. Να τα γευτώ. Θέρμη γνωστή να είναι εκεί. Αβίαστα. Έτσι. Καταλαβαίνεις. Χημεία δημιουργημένη ήδη από καιρό. Ξανά να γίνει. Ξανά. Γνώριμα. Οικειοποιημένα. Έτσι όπως θέλω και θέλεις. Μπορώ. Μπορείς. Το πάθος ανεκδιήγητο. Ανυπέρβλητο. Νοσταλγώ. Παρούσα απών. Δυσκολία στο μέγιστό της. Κοπιαστική. Λείπεις. Λείπω. Λείπουμε... λείπεις και νοσταλγώ.


























Στερώντας μου τη θάλασσα, το τρέξιμο, την πτήση,
δεσμεύοντάς με να μετράω με βήμα αργό τη γη,
τι καταφέρατε; Δείτε τι έχετε κερδίσει;
Κινώ τα χείλη μου - να τα δεσμεύσει ποιος μπορεί;
(Cherry Brandy)



Η χελώνα τα είπε όλα...

// photo k

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

2.1.11

got a baloon

got a candy

...
got to go for sleep


be creative.
be open minded.
follow our destiny.
introduce ourselves to ourselves once more this year!



photo k