Balle

Μπήκα στην αίθουσα.

Μαζεύτηκε κόσμος πολύς.

Σσσ... Under cover...

Άρχισαν να μαζεύονται ζωύφια...

Έγινα μικρή.

Πολύ μικρή.

Μέχρι που οι πιγολαμπίδες χάθηκαν.

Άνοιξαν τα φτερά τους.

Και πέρασαν χρόνια.

Κι εποχές πολλές.

Τα παιχνίδια μου όμως δεν τα ξέχασα.

Και μπήκε το κόκκινο.

Γεμάτο πάθος.

Κι ήρθε το κίτρινο, το μπλε και το λευκό.

Και έβαλαν τις πινελιές τους.

Και με αποχαιρέτησαν.

Μα ήρθε το ποτάμι και με βρήκε.

(ίσως αυτό του Τσαλαπετεινού)

Και χάθηκε κι αυτό.

Και όρμησαν καινούρια χρώματα.

Κι έφτιαξαν τη δική τους ζωγραφιά.

Και ήταν τα χρωματα αυτά που ξέρουν ακριβώς που ταιριάζουν οι πινελιές τους.

Τα ζήλεψα.

Σκοτείνιασε.

Και από τη λαιμαργία του ματιού, δεν αποθανάτησα το φινάλε.

Ήταν δικό μου.

Την είδα σου λέω!

Ευχαριστώ.

// photo k