Θέλω να σου μιλήσω

για τα όλα μου. για τις στιγμές τις μαγικές μου. αυτές τις γεμάτες ποίηση. αυτές. αυτές που δίνουν νόημα σε όλα. αυτές που όταν συμβαίνουν, είναι όπως αυτά τα ζουμ της κάμερας στις ταινίες. ξέρεις μωρέ. αυτά που δείχνουν τη λεπτομέρεια, την ουσία. αυτά που σε αποτελειώνουν.

πριν λίγες μέρες είδα έναν κύριο με δυο ρολόγια. ένα στο δεξί κι ένα στ' αριστερό. καρφώθηκα. να δω την ώρα. μάντευα πως είχε κάποιον αγαπημένο σε άλλη χώρα και ήθελε να ξέρει και το εδώ και το εκεί του χρόνου. μα ξέρεις... ήταν ίδια. ίδια ώρα στο δεξί, ίδια και στο αριστερό. μη χάσει λεπτό. μη χάσει δευτερόλεπτο στην ξεγνοιασιά του άχρονου.



κι ύστερα. μια μέρα άλλη, γνώρισα έναν αστροναύτη. έναν αληθινό αστροναύτη. που έχει δει τη γη από ψηλά. που έχει δει τη γη όπως λίγη την έχουν δει. και μου είπε πως έκει πάνω κάνεις τον γύρο της γης μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. και πως μια μέρα (γήινη) μπορεί να δει 69 αυγές και 69 ηλιοβασιλέματα. πως αν ανοιγοκλείσει τα μάτια μπορεί να χάσει μια ολόκληρη ήπειρο από τη ματιά του. μου είπε πως "το μέλλον είναι δικό μας, αρκεί να τολμάμε να ονειρευόμαστε" και να πραγματοποιούμε τα όνειρά μας.
 
ξυπνώντας ένα πρωί. να αυτό. και ένα χαμόγελο στα χείλη μου.












το ίδιο βράδυ συνάντησα έναν πειρατή. βαρέθηκε τη θάλασσα μου είπε. ήθελε μια αλλαγή. ήθελε να βγει στη στεριά. να ζήσει λίγο αλλοιώτικα. κι αν δεν του άρεσε... "δεν έχανε και τίποτα". θα γύριζε στο νερό. στα γνώριμα τα μέρη. έτσι μου είπε. κατά λέξη.



το βράδυ του αστροναύτη... ποίηση. κι ένα πιάνο μαγικό. σε μέρος από τη φαντασία βγαλμένο. που ο σουρεαλισμός παίρνει τον ρόλο τον πρωταγωνιστικό. ένα κύριος με μια καπαρντίνα. ένας γελωτοποιός. μια ρωσίδα μουσικός με δάχτυλα μου μάγευαν το πιάνο και φωνή σαν μαγικό αυλό. να μας κρατά υπνωτίσμένους. και το κρασί να ρέει άφθονο. ένα γλυκό μεθύσι.


και τη στιγμή που ανοίγω το γραμματοκιβώτιο και -για αλλαγή- δε βρίσκω λογαριασμούς αλλά λέξεις και σκέψεις φίλων γραμμένες στο χαρτί... λέξεις ταξιδεμένες στον αέρα και στη θάλασσα, λέξεις γραμμένες με μελάνι αληθινό, με τίποτα δεν την αλλάζω.








 
μέσα στη σαπίλα υπάρχει ζωή. ευτυχώς.

* σε φόρτωσα το ξέρω. αφού όμως δε μ' ακούς στα γράφω. χα! 1+1/12
// photos k *except the first one