Είμαι κάτω απ'τα σκεπάσματά μου... Διαβάζω... Μια γνώριμη μυρωδιά επανέρχεται στη μύτη μου. Σηκώνομαι αργά... στις μύτες... Πηγαίνω τοίχο-τοίχο (όπως στις ταινίες μυστηρίου)... ΧΑ! Μπουκάρω αιφνιδίως στην κουζίνα! Τί... τί κάνει πάλι αυτό το βάζο εδώ; Εγώ το είχα πετάξει μήνες πριν! Όχι όχι! Δεν μπορεί! Αυτό το βάζο δεν έπρεπε να είναι εδώ! Είναι το γλυκό που έτρωγα καιρό, αλλά πάλιωσε, το βαρέθηκα... το πέταξα! Πατάω στις μύτες των ποδιών μου... μπορώ να το αγγίξω! Τραβάω γρήγορα το χέρι πίσω! Όχι όχι! Είχα πει πως αυτό το βάζο δε 8α το ξανάγγιζα! Το βάζο αυτό ήρθε να με ταλαιπωρήσει και πρέπει να το στείλω από 'κει που 'ρθε! Αυτά τα βάζα εμφανίζονται και εξαφανίζονται σε ανύποπτο χρόνο! Τα άτιμα! Καινούρια μυρωδιά στη μύτη μου... τί είναι πάλι τούτο; Χρώμα βαθύ καρπουζί... αυτό το βάζο σίγουρα δεν το έχω ματαδεί! Το ανοίγω... χώνω το δάχτυλό μου μέσα...
photos k
3 σχόλια:
Δεν υπάρχει καλύτερο γλυκό από αυτό στα βάζα. Τουλάχιστον το πιο υγιεινό!
Λέγεται "στους φίλους να πας γλυκό του κουταλιού και στους εχθρούς πάστες".
Γλυκά φιλιά:)
Το πρόβλημα είναι πως δεν έχουν όλα τα βάζα καλό γλυκό! Και... κάποιες φορές ανοίγουμε τα λάθος... και... ιδού τα προβλήματα...
Κι εγώ που πήγαινα πάστες στους φίλους μου... (σσσσσ μην το διαδώσεις!)
;)
πώς να είσαι εγκρατής σε τόση έξαψη χρωμάτων και μυρωδιάς;
ιδίως με το γλυκό καρυδάκι Άνδρου, τα βρίσκω δύσκολα ;)
Δημοσίευση σχολίου