Βρέχει στην blogογειτονιά

μετά από ένα ξέφρενο σαββατοκύριακο έρχεται μια από αυτές τις δευτέρες που λες "θέλω να μείνω σπίτι σήμερα. να κρυφτώ κάτω από τα σκεπάσματα. να χουζουρέψω..." στο πέμπτο snooze του ξυπνητηριού, ξυπνάς από το όνειρο το απατηλό και τρέχεις να φτάσεις καθυστερημένος σε αυτό που ονομάζουμε εργασία.

sms. εφτά παρά είκοσι τι κάνεις;

έχω μία δουλίτσα. τι χάνω;

δε θα μάθεις.

sms. σήμερα βρήκες να έχεις ομάδα;

:(

sms. εφτά παρά είκοσι έχεις κανονίσει κάτι;

έχω μάθημα μέχρι τις οχτώ.

τηλέφωνο. όλα καλά;

ναι. που είσαι;

τώρα τέλειωσα δουλεια. θα έρθεις;

μπααα! καλά να περάσεις!

φτάνω. ψιχάλες... χώνομαι μέσα. έχω μία πρόσκληση... ναι. μελωδία. να κάτσω μαζί σας; και βέβαια. μπαρ. πορτοκαλάδα. καφές όχι έτοιμος. live από το σταυρό του νότου... να 'ναι έτοιμος ο καφές; μπαρ. ένα χέρι με τραβά. χαμόγελα. αγκαλιές. φιλιά. γέλια. φέρνω το παλτό μου. δεν μπορεί να κάνει αργή κίνηση σου λέω! γέλια. χορός. τι ντύθηκες; Ilan και άγιος ο θεός!

live με καφέ στο χέρι. ένα απόγευμα δευτέρας.

θα τα πούμε αυριο. βροχή. δεν έχω επιλογή. βουτάω. βρεγμένα παπούτσια. βρεγμένα μαλλιά. βρεγμένη στέκα με φτερά. βρεγμένα μούτρα. με ενοχλεί. δε με ενοχλεί. δεν περπατώ γρήγορα πια. απολαμβάνω κάθε σταγόνα που κυλά από τα μαλλιά μου, γλυστρά ανάμεσα στα φρύδια μου, παίζει με τις βλεφαρίδες μου, περνά από τα χείλη μου, γλείφει το πηγούνι μου και πέφτει στο μεγάλο μου γιακά. η ζωή είναι μικρή και δεν ξέρεις γιατί μεγαλώνεις και φεύγεις... | photo k