μέσα στο έξω των ημερών, ανάμεσα στην αφύπνιση των πολιτών και τη δική μου, την προσωπική, ο καθορισμός των συναισθημάτων μου είναι δύσκολος. αποκομμένη από τους ανθρώπους, ούσα εκεί μονάχα για υπενθύμιση της ύπαρξής μου. νοερά. "το κορίτσι με το ποτήρι", με το βλέμμα που πάντα κάτι περιμένει, που πάντα κάτι παρατηρεί για να κατανοήσει καλύτερα.
προσπαθώ να αποδεσμεύσω την ευτυχία που κρατώ αλυσοδεμένη μέσα μου.
στην πόλη των κάποιων, συχνά είναι δύσκολο να βρω το δικό μου στίγμα. να γίνω ένα ολόκληρο, ταιριαστό σε μένα και να πορευτώ εαυτώ σε ισορροπία.
βρίσκομαι σε σιγή. σε παύση. προσπαθώ να ακούσω το μέσα μου, που κάτι μου λέει, μα δεν το ακούω καθαρά. οι άνθρωποι που ουρλιάζουν στ' αυτιά μου είναι προς το παρόν σε απόσταση. με μπερδεύουν. μουτζουρώνουν -άθελά τους μάλλον- τον χάρτη που φτιάχνω. κρατάω τα ελάχιστα για την ώρα. τις κουβέντες τις γεμάτες, που μιλούν βαθειά μέσα στην καρδιά μου, τους ανθρώπους που με κατανοούν χωρίς να εξηγήσω. που ακούν τις σιωπές μου. που μου κρατούν το χέρι σφιχτά. χαμόγελο και κλάμα μπερδεύονται συχνά. πονάω.
ανάσα βαθειά. μαζεύω τους νάνους μου, διώχνω τη σκόνη από το λευκό μου φόρεμα σηκώνομαι και προχωρώ. ανακαλύπτω ξανά τον κόσμο. κοιτώ τα χέρια μου. χαϊδεύω το πρόσωπό μου. αγγίζω το στήθος και την κοιλιά μου. συστήνομαι ξανά στον εαυτό μου. τρέμω που κάτι αλλάζει.
..none but ourselves can free our minds..
painting by Jeremy Geddes
2 σχόλια:
Σε διάβασα και σκέφτηκα ότι πίσω από την αδικία , πίσω από τις φωνές και τα μουτζουρώματα ο κόσμος τελικά είναι όμορφος ... δεν μας λείπει τίποτε που δεν υπάρχει δίπλα μας .
Καλό βράδυ να έχουμε !!!
"ανάσα βαθειά. μαζεύω τους νάνους μου, διώχνω τη σκόνη από το λευκό μου φόρεμα σηκώνομαι και προχωρώ. ανακαλύπτω ξανά τον κόσμο. κοιτώ τα χέρια μου. χαϊδεύω το πρόσωπό μου. αγγίζω το στήθος και την κοιλιά μου. συστήνομαι ξανά στον εαυτό μου. τρέμω που κάτι αλλάζει."
Ωραίες λέξεις από ένα όμορφο μυαλουδάκι..
Δημοσίευση σχολίου