Μετά

πάντα μελαγχολώ όταν αποχαιρετώ

μια χρονιά

ένα δυνατό έρωτα

την καλοκαιρινή βουτιά

το τζάκι που σβήνει

την ανάσα σου

τη γεύση σου

τη μυρωδιά που χάνεται

την αγκαλιά

τη βροχή

εσένα που φεύγεις

τη φωτογραφία που έχασα

το αστέρι που έπεσε

τη φωτογραφία που δεν έβγαλα ποτέ

το φεγγάρι κάθε μα κάθε βράδυ

το σώμα σου

τις στιγμές που πέρασαν

δεν αντέχω τους αποχαιρετισμούς

δεν αντέχω το φόβο του αποχαιρετισμού

πονάω πριν καν συμβεί

βήμα μπροστά

σημείωμα με μεγάλα γράμματα σε φλούο χρώμα

το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι

κι αν δεν είναι...

υπάρχει πάντα το επόμενο που θα είναι

για το μετά

που έρχεται

σηκώνω το ποτήρι μου

υγεία και δύναμη για τα επόμενα

// photo k